"𝔇𝔴ó𝔯 𝔠𝔦𝔢𝔯𝔫𝔦 𝔦 𝔯óź
Sarah J. Mass

4/5
❥ Na początku jak zwykle przedstawię wam krótko fabułę książki:
❥ "Dwór cierni i róż" opowiada historię o dziewiętnastoletniej Feyre, która musi polować, aby utrzymać swoją rodzinę przy życiu. Podczas jednej z wypraw, w poszukiwaniu zwierzyny, zabija ogromnego wilka, nie wiedząc, że tak naprawdę zabija jednego z fae. Jest to magiczna i śmiertelnie niebezpieczna istota z Prythianu, krainy oddzielonej od wioski Feyry murem.

❥ Wkrótce w drzwiach jej domu pojawia się Tamlin – książę Dworu Wiosny. Żąda on rekompensaty za śmierć swojego przyjaciela. Książ0119 postawia Feyre propozycje: albo stanie z nim do walki albo pójdzie z nim do Prythianu i zamieszka na jego dworze do końca swoich dni. Feyra przez o wiele gorszą pozycję fizyczną zmuszona jest wybrać drugą opcję.

❥ W krainie Prythian Feyra czuję się zagubiona i sceptycznie nastawiona do fae. Jednak stopniowo odkrywa, że Tamlin nie jest taki zły jak na początku myślała. Między nimi zaczyna rodzić się uczucie, które w całej tej historii będzie miało drugie dno.

❥ Dwory były serią, od której uciekałam przez wiele miesięcy. Sama do końca nie wiedziałam, dlaczego, ale przerażało mnie to, że jest to bardzo popularna i wychwalana seria. Bałam się, że nie przypadnie mi do gustu. Teraz, kiedy jestem w trakcie czytania trzeciego tomu, uważam, że największym błędem mojego życia było to, że zaczęłam czytać ją dopiero w tym roku.


❥ Pierwszy tom moim zdaniem był dużo dużo gorszy od kolejnych. Bardzo opornie szedł mi początek samej książki, jednak nie zniechęciłam się, ponieważ u mnie w przypadku fantastyki zawsze najgorzej idzie pierwszy tom.

❥ Szło mi ciężko głównie przez całkowicie inny świat, który Sarah J. Mass bardzo obszernie i oryginalnie opisywała. Musiałam się po prostu przyzwyczaić, co trochę mi zajęło.

❥ Z początku irytowała mnie również główna bohaterka. Często powtarzała swojej rozważenia i miałam wrażenie, że ma bardzo zamkniętą głowę na inne rzeczy. Lecz to wszystko uległo zmianie, gdy przekroczyłam połowę książki.

❥ Właściwie to dopiero od wtedy całkowicie zakochałam się w Dworach. Pierwsza część była bardziej nużąca, monotonna, a nawet nudna. Druga natomiast przepełniona była akcją, plot twistami i napięcie. Pamiętam jak dwieście ostatnich stron przeczytałam na raz i nawet całkowicie zapomniałam o adnotowaniu.

❥ No i w drugiej połowie pojawił się też Rhysand. Najpotężniejszy Książę Dworu Nocy. Od jego pierwszego momentu w książce, zapadł mi głęboko pamięć. Był miło odskocznią od Luciana i Tamlina, którzy byli na mnie nijacy. Wprowadzał do fabuły potrzebny mrok i tajemniczość. Mimo że nie było go dużo w tej części to właśnie jego postać skusiła mnie do przeczytania kolejnych tomów.

❥ Ogromnie urzekła mnie także cała „polityka” panująca w Prythianie. Było to bardzo przemyślane i kreatywne. Ten podział na dwory, książęta i ich moce, a nawet panująca klątwa. Należą się oklaski autorce, bo jestem pewna, że było to nie lada wyzwanie.

❥ Książka ta z pewnością przypadnie do gustu nie tylko miłośnikom baśniowych opowieści, ale również wszystkim, którzy cenią sobie dobrze napisaną, pełną emocji i napięcia literaturę.

❥ Sarah J. Maas stworzyła dzieło, od którego trudno się oderwać. Pełne magii, niebezpieczeństw i niezapomnianych postaci, które pozostaną w pamięci na długo po zakończeniu lektury.

„𝔓𝔬𝔱𝔯𝔷𝔢𝔟𝔲𝔧𝔢𝔪𝔶 𝔫𝔞𝔡𝔷𝔦𝔢𝔦, 𝔟𝔬 𝔬𝔫𝔞 𝔡𝔞𝔧𝔢 𝔫𝔞𝔪 𝔰𝔦łę 𝔟𝔶 𝔱𝔯𝔴𝔞ć.”

"𝔇𝔴ó𝔯 𝔠𝔦𝔢𝔯𝔫𝔦 𝔦 𝔯óź
Sarah J. Mass

4/5
❥ Na początku jak zwykle przedstawię wam krótko fabułę książki:
❥ "Dwór cierni i róż" opowiada historię o dziewiętnastoletniej Feyre, która musi polować, aby utrzymać swoją rodzinę przy życiu. Podczas jednej z wypraw, w poszukiwaniu zwierzyny, zabija ogromnego wilka, nie wiedząc, że tak naprawdę zabija jednego z fae. Jest to magiczna i...

Główna bohaterka aż się prosi by nią potrząsnąć, lecz całość uważam za dobrą książkę. Nie będę zagorzałą fanką, aczkolwiek czas spędziłam bardzo przyjemnie.

Główna bohaterka aż się prosi by nią potrząsnąć, lecz całość uważam za dobrą książkę. Nie będę zagorzałą fanką, aczkolwiek czas spędziłam bardzo przyjemnie.

dobra ksiazka

dobra ksiazka

Piękna książka.

Piękna książka.

Cudownie było wrócić do historii, którą czytałam przed laty. Nowe wydania „Dworów” od Wydawnictwa Uroboros to była idealna okazja na #reread Z kolejnym czytaniem odkrywałam smaczki, które umknęły mi ostatnim razem. No i proszę Was – już dawno czytających – kto z Was nie rozczulił się przy „-Tutaj jesteś. Szukałem Cię. Dziękuję, żeście ją dla mnie znaleźli.”
Wierzę, że starsi czytelnicy #romantasy doskonale znają autorkę i jej najpopularniejszą serię tuż obok #szklanytron (nawet jeśli jej nie czytali). Czasami ciężko przejść obok szumu medialnego i nie wyciągnąć żadnych informacji.
Nowe okładki – ładne czy wręcz przeciwnie? A co z wydaniem specjalnym?
Feyra – młoda kobieta z zubożałej rodziny. Od kilku lat musi polować, żeby wyżywić rodzinę, choć jest z nich najmłodsza. Zaczątkiem akcji właściwej jest zapuszczenie się w pobliże muru, zamordowanie ogromnego wilka-fae, a przez to trafienie w łapska innego fae wysokiego rodu, który powołuje się na prawa Traktatu i zabiera ją za mur na ziemie istot takich jak on.
Należy oczywiście wspomnieć, że w pierwszym tomie (najwięcej),ale także w dalszych częściach wyraźnie widać elementy baśni (tutaj: Piękna i Bestia). Prawdziwą frajdą było uświadamianie sobie ich i znajdywanie skojarzeń, gdy już uświadomiłam sobie, że coś „brzmi znajomo”.
Feyra żyje sobie spokojnie na dworze Tamlina, dopóki nie nadchodzi czas jej wielkiej próby – „Plaga” ostatecznie przybyła, by spełnić swoją klątwę, gdyż czas się skończył. Oczywiście wszyscy czujemy rozpacz – bo było tak blisko, by dziewczyna wszystkiemu zaradziła – lecz może nawet wyszło lepiej, niż w zamierzeniach?
„Pod górą”, gdzie przebywa „Plaga” i pozostali, uwięzieni Książęta Fae Feyra niespodziewanie spotyka sojusznika. Cóż, gdyby nie on, historia zakończyłaby się na pierwszym tomie.
#enemiestolovers ? A przynajmniej trójkąt miłosny, który wkrótce wytworzy się na naszych oczach, choć pewien fae jest raczej biernym obserwatorem wypadków (a może raczej cichym działaczem?). Po pewnym czasie szale naszej sympatii przechylają się zdecydowanie na jego stronę – z jednoczesną nienawiścią w stronę tego pierwszego konkurenta. Dlaczego? Musicie przekonać się sami, bo ja Wam niczego nie powiem.

Cudownie było wrócić do historii, którą czytałam przed laty. Nowe wydania „Dworów” od Wydawnictwa Uroboros to była idealna okazja na #reread Z kolejnym czytaniem odkrywałam smaczki, które umknęły mi ostatnim razem. No i proszę Was – już dawno czytających – kto z Was nie rozczulił się przy „-Tutaj jesteś. Szukałem Cię. Dziękuję, żeście ją dla mnie znaleźli.”
Wierzę, że...

kocham te ksiazke

kocham te ksiazke

Pierwsza część jest ciężka w czytaniu. Początek zapowiada się świetnie, trochę kojarzy się z igrzyskami śmierci. Ale potem bardzo przewidywalna i męcząca. Kolejne części wypadają trochę lepiej, ale nie jest to książka, do której bym wróciła.

Pierwsza część jest ciężka w czytaniu. Początek zapowiada się świetnie, trochę kojarzy się z igrzyskami śmierci. Ale potem bardzo przewidywalna i męcząca. Kolejne części wypadają trochę lepiej, ale nie jest to książka, do której bym wróciła.

Poczatek jest bardzo…ciezki do przebrniecia. Jest nudno, duzo opisu rodziny Feyre, ich problemow, potem jedna akcja, ale dalej nudno bo nic sie nie dzieje. Ale od polowy ksiazki jest juz troszke lepiej :) ogolnie widzialam pelno komentarzy ze to najslabsza czesc, ale trzeba przez nia przebrnac i ze pozniej cala akcja nabiera tempa :). Takze nie zarazam sie i “za chwile” przechodze do czesci drugiej.

Poczatek jest bardzo…ciezki do przebrniecia. Jest nudno, duzo opisu rodziny Feyre, ich problemow, potem jedna akcja, ale dalej nudno bo nic sie nie dzieje. Ale od polowy ksiazki jest juz troszke lepiej :) ogolnie widzialam pelno komentarzy ze to najslabsza czesc, ale trzeba przez nia przebrnac i ze pozniej cala akcja nabiera tempa :). Takze nie zarazam sie i “za chwile”...

Dwór Cierni i Róż okazał się ciekawą wersją legendy o Pięknej i Bestii. Wciągnęło mnie, nie ukrywam. Podobał mi się pomysł na świat oraz polubiłam bohaterów (w większości). Dodatkowo, po całkiem miłym doświadczeniu serii Szklany Tron, czułam się naprawdę dobrze wracając do autorki.

Niestety odniosłam wrażenie, że autorka zrezygnowała z tego, co najbardziej przyciągało w początkowych tomach poprzedniej serii — ciekawej b0ohaterki. Feyra jest po prostu nijaka, po lekturze mogę powiedzieć, że była dość miłą osobą i lojalną. Ale w zasadzie... nic więcej, gdyż nawet jej pasja wydaje się sprawą przeszłości. Nie związałam się z nią w żaden sposób, a szkoda. W porównaniu do Caeleny czy choćby Lysandry z serii Szklany Tron, bohaterka Dworu wypada wyjątkowo blado.
Próby, którym stawiała czoło, były dość ciekawe i podobała mi się zawiłość całej klątwy ciążącej na Tamlinie. Amarantha również wypadła całkiem przekonująco w roli antagonistki, choć zabrakło mi realnych pokazów siły z jej strony. Odniosłam wrażenie, że była groźna "bo tak", można było wycisnąć z tego więcej. Podobnie z postaci Tamlina, który mimo obecności przez większość historii, wydaje się równie blady i nijaki jak Feyra i blednie w obecności nawet Luciena. W porównaniu z Rhysandem... cóż, nawet gdyby internet nie zapoilerował mi tego fragmentu książki, po samym rozbudowaniu postaci domyśliłabym się bez trudu kolejnych zawiłości w relacji Tamlina i Feyry.

Jestem ciekawa dalszych losów Prythianu oraz tego, jak rozwinie się historia rodziny Feyry. Po tym, ile wysiłku włożono w postać Nesty, byłabym zdumiona, gdyby nie powróciła w kolejnych tomach.
Ogólnie bawiłam się dobrze, jest to przyjemne romantasy bez większych "potworków", choć czasem naiwność bohaterki wywoływała uśmieszek, prawdopodobnie niezamierzony.

Dwór Cierni i Róż okazał się ciekawą wersją legendy o Pięknej i Bestii. Wciągnęło mnie, nie ukrywam. Podobał mi się pomysł na świat oraz polubiłam bohaterów (w większości). Dodatkowo, po całkiem miłym doświadczeniu serii Szklany Tron, czułam się naprawdę dobrze wracając do autorki.

Niestety odniosłam wrażenie, że autorka zrezygnowała z tego, co najbardziej przyciągało w...

Czytając ponownie ACOTAR, tym razem w oryginale, doszłam do wniosku, że faktycznie niewiele książek romantasy jest w stanie dorównać tej serii. Mimo, że znam tę historię, to kolejny raz absolutnie mnie pochłonęła. Drugie czytanie książki pozwala na dodatkową analizę zachowań bohaterów, na zauważnie kwestii, które wcześniej uznało się za nieistotne, a miały wpływ na historię, czy też na znajdywanie ukrytych wcześniej powiązań. To naprawdę przynosi radość i jest trochę jak ponowne analizowanie trudnej zagadki. Absolutnie świetnie spędzony czas i nikt mi nie wmówi, że nie ma sensu drugi raz czytać tej samej książki, tak samo jak oglądać kolejny raz ulubionego filmu. Dla mnie to są bardzo podobne doświadczenia, przy czym książka to dłuższa zabawa 😉

Co do samej książki, to po drugim przejściu przez tę historię nadal nie mam się do czego przyczepić. Wordlbuilding jest fantastyczny, postaci świetnie wykreowane, akcja toczy się w dobrym tempie, czyta się to fantastycznie. Choć niektórzy zwracają uwagę na to, że w kolejnych tomach akcja jest nieco szybsza, to wedłg mnie pierwsza część dobrze wprowadza czytelnika w ten świat. Czasem zalanie taką ilością informacji i dodatkowe narzucenie szybkiego tempa sprawia, że można się zagubić. Natomiast według mnie, w tej serii zostało to wyważone idealnie.

Podsumowując: kolejne czytanie i znów ugrzęzłam w tym świecie. Chyba żdna inna seria tego ze mną nie robi (poza Szklanym Tronem, wiadomo). Daję 9/10, bo wiem, że kolejna część jest lepsza 😉

Czytając ponownie ACOTAR, tym razem w oryginale, doszłam do wniosku, że faktycznie niewiele książek romantasy jest w stanie dorównać tej serii. Mimo, że znam tę historię, to kolejny raz absolutnie mnie pochłonęła. Drugie czytanie książki pozwala na dodatkową analizę zachowań bohaterów, na zauważnie kwestii, które wcześniej uznało się za nieistotne, a miały wpływ na...